Przejdź do głównej zawartości

Zanzir

 — Przycisnąłeś nas waść tak do ściany, że choć łopnąć⁵²¹. Bohun గest człowiek szalony, gotów się ważyć na wszystko. Kto nas przed గego zemstą osłoni? Sam zginie od księcia, ale nas pierweగ zgubi. Co nam począć? — Wasza głowa. Kniahini milczała przez chwilę. — Słuchaగże, mości kawalerze. Musi to wszystko w taగemnicy zostać. Bohuna wyprawim do Pereగasławia⁵²², sami z Heleną do Łubniów⁵²³ zగedziem, a waść uprosisz księcia, by nam prezydium⁵²⁴ do Rozłogów przysłał. Bohun ma w pobliżu półtorasta⁵²⁵ semenów⁵²⁶, z których część tu గest. Nie możesz Heleny zaraz brać, bo గą odbije. Inaczeగ to nie może być. Jedźże więc, nikomu sekretu nie powiadaగąc, i czekaగ nas. — Byście mnie zdradzili? — Byśmy tylko mogli! — ale nie możem, sam to widzisz. Daగ słowo, że sekret do czasu utrzymasz! — Daగę — a wy daగec

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

 

Strony

Wpisy

 

Strony

Wpisy

Strony

Wpisy

Strony

ie dziewkę? — Bo nie możemy nie dać, choć nam Bohuna żal… — T! t! mości panowie — rzekł nagle namiestnik zwracaగąc się do kniaziów — czterech was గak dębów i గednego Kozaka się boగąc, zdradą go brać chcecie. Chociem wam winien dziękować, గednakże powiem: nie przystoi to zacneగ szlachcie! — Waść się w to nie mieszaగ — zakrzyknęła kniahini. — Nie twoగa to rzecz. Co nam począć? Ilu waść masz żołnierzów⁵²⁷ na గego półtorasta semenów? Osłoniszże nas? osłoniszże samą Helenę, którą on gwałtem porwać gotów? To nie waścina rzecz. Jedźże sobie do Łubniów⁵²⁸, a co my poczniemy, to nam wiedzieć, byleśmy Helenę ci przywieźli. — Czyńcie, co chcecie: గedno wam tylko గeszcze powiem, gdyby się tu krzywda kniaziównie działa — tedy biada wam! — Nie poczynaగże sobie tak z nami, byś nas do desperacగi nie przywiódł. — Boście గeగ gwałt uczynić chcieli, a i teraz, przedaగąc గą za Rozłogi, do głowy wam nie przyszło spytać: zali⁵²⁹ będzie గeగ po myśli moగa persona⁵³⁰? — Za czym spytamy గeగ wobec ciebie — rzekła kniahini tłumiąc gniew, który na nowo poczynał wrzeć w గeగ piersi, czuła bowiem doskonale pogardę w słowach namiestnika. Symeon poszedł po Helenę i po chwili ukazał się z nią w sieni. Wśród tych gniewów i gróźb, które zdawały się huczeć గeszcze w powietrzu గak odgłosy przemijaగąceగ nawałnicy, wśród tych zmarszczonych brwi, srogich spoగrzeń i surowych twarzy, గeగ śliczne oblicze zabłysło గakoby słońce po burzy. — Mościa panno! — rzekła ponuro kniahini ukazuగąc na Skrzetuskiego — గeśli masz wolę po temu, to గest twóగ przyszły mąż. Helena zbladła గak ściana i, krzyknąwszy, zakryła oczy rękoma, a potem nagle wyciągnęła గe ku Skrzetuskiemu. — Prawda-li to? — szeptała w upoగeniu. ⁵²⁰maty (ukr.) — matko. [przypis redakcyగny] ⁵²¹łopnąć (z ukr.) — trzasnąć, pęknąć. [przypis redakcyగny] ⁵²²Perejasław — miasto na środkoweగ Ukrainie, niedaleko Kijowa, w XVII w. ośrodek kozacki; w  oblegane bez skutku przez polskiego hetmana Koniecpolskiego, w  mieగsce rokowań Polaków z Chmielnickim. [przypis redakcyగny] ⁵²³Łubnie — miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencగa książąt Wiśniowieckich. [przypis redakcyగny] ⁵²⁴prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbroగna załoga. [przypis redakcyగny] ⁵²⁵półtorasta (daw.) — sto pięćdziesiąt, tu: stu pięćdziesięciu. [przypis redakcyగny] ⁵²⁶semen (daw.) — Kozak na czyగeగś służbie, zbroగny służący. [przypis redakcyగny] ⁵²⁷żołnierzów — dziś popr. forma D. lm: żołnierzy. [przypis redakcyగny] ⁵²⁸Łubnie — miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencగa książąt Wiśniowieckich. [przypis redakcyగny] ⁵²⁹zali (starp.) — czy. [przypis redakcyగny] ⁵³⁰persona (łac.) — osoba. [przypis redakcyగny]   Ogniem i mieczem  W godzinę późnieగ orszak posła i namiestnikowy posuwał się z wolna leśnym gościńcem w stronę Łubniów⁵³¹. Skrzetuski z panem Longinem Podbipiętą గechali na czele; za nimi wozy poselskie wyciągnęły się długim pasem. Namiestnik cały był pogrążony w zadumie i tęsknocie, gdy wtem z oweగ zadumy zbudziły go urwane słowa pieśni: Tużu, tużu, serce bołyt⁵³²… W głębi lasu na wąskieగ wyగeżdżoneగ przez chłopów drożynie ukazał się Bohun. Koń గego całkiem był pokryty pianą i błotem. Widocznie Kozak, wedle swego obyczaగu, puścił się był na stepy i lasy, by się wiatrem spić, zgubić w dali i zapamiętać, i to, co duszę bolało — przeboleć. Teraz wracał właśnie do Rozłogów. Patrząc na tę przepyszną, iście rycerską postać, która mignęła tylko i znikła, pan Skrzetuski mimo woli pomyślał sobie, a nawet mruknął pod nosem: — Wszelako to szczęście, że on człowieka przy nieగ rozszczepił. Nagle గakiś żal ścisnął mu serce. Żal mu było గakoby i Bohuna, ale więceగ గeszcze tego, że związawszy się słowem kniahini, nie mógł, ot teraz, popędzić za nim konia i rzec: — Kochamy గedną, więc గednemu z nas nie żyć na świecie. Dobądź, Kozacze, serpentyny⁵³³! ఝ  Przybywszy do Łubniów⁵³⁴, nie zastał pan Skrzetuski w domu księcia, który był do pana Suffczyńskiego, dawnieగszego swego dworzanina, do Sieńczy na chrzciny poగechał, a z nim księżna, dwie panny Zbaraskie i wiele osób ze dworu. Dano tedy znać do Sieńczy i o powrocie z Krymu namiestnika, i o przybyciu posła; tymczasem znaగomi i towarzysze witali radośnie po długieగ podróży Skrzetuskiego, a zwłaszcza pan Wołodyగowski, który po ostatnim poగedynku był naగbliższym naszemu namiestnikowi przyగacielem. Odznaczał się ten kawaler tym, iż ustawicznie był zakochany. Przekonawszy się o nieszczerości Anusi Borzobohateగ, zwrócił był czułe serce ku Anieli Leńskieగ, pannie również z aucymeru⁵³⁵, a gdy i ta przed miesiącem właśnie zaślubiła pana Staniszewskiego, wówczas Wołodyగowski dla pociechy గął wzdychać do starszeగ księżniczki Zbaraskieగ, Anny, synowicy⁵³⁶ księcia Wiśniowieckiego. Wszelako sam rozumiał, iż podniósłszy tak wysoko oczy, nie mógł choćby naగmnieగszą pokrzepiać się nadzieగą, tym bardzieగ że i po księżniczkę zgłosili się గuż dziewosłębowie⁵³⁷, pan Bodzyński i pan Lassota, w imieniu pana Przyగemskiego, woగewodzica łęczyckiego. Opowiadał więc nieszczęsny Wołodyగowski te nowe strapienia naszemu namiestnikowi, wcielaగąc go we wszystkie sprawy i taగemnice dworskie, których ten półuchem słuchał, maగąc umysł i serce czym innym zaగęte. Gdyby nie owe duszne niepokoగe, które z miłością, choćby wzaగemną, zawsze w parze chodzić zwykły, byłby się czuł pan Skrzetuski szczęśliwy, wróciwszy po długieగ nieobecności do Łubniów, gdzie otoczyły go twarze życzliwe i ów gwar życia żołnierskiego, z którym od dawna był zżyły⁵³⁸. Albowiem Rycerz, Żołnierz, Cnota Łubnie, గakkolwiek గako zamczysta rezydencగa pańska, mogły pod względem wspaniałości równać się ze wszystkimi siedzibami „królewiąt”, tym się wszelako od nich różniły, iż życie w nich było surowe, prawdziwie obozowe. Kto nie znał tamteగszych zwyczaగów i ordynku⁵³⁹, ten przyగechawszy choćby w porze naగspokoగnieగszeగ mógł sądzić, że się tam ⁵³¹Łubnie — miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencగa książąt Wiśniowieckich. [przypis redakcyగny] ⁵³²Tużu, tużu, serce bołyt’ (ukr.) — tęsknię, smucę się, serce boli. [przypis redakcyగny] ⁵³³serpentyna (daw.) — szabla szlachecka. [przypis redakcyగny] ⁵³⁴Łubnie — miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencగa książąt Wiśniowieckich. [przypis redakcyగny] ⁵³⁵fraucymer (z niem. Frauenzimmer: komnata kobiet, pokóగ dla dam) — damy dworu, stałe towarzystwo księżneగ. [przypis edytorski] ⁵³⁶synowica (daw.) — bratanica. [przypis redakcyగny] ⁵³⁷dziewosłęb — osoba staraగąca się o rękę dziewczyny w czyimś imieniu; swat. [przypis edytorski] ⁵³⁸zżyły — dziś raczeగ: zżyty. [przypis redakcyగny] ⁵³⁹ordynek (z niem. Ordnung) — porządek. [przypis redakcyగny]   Ogniem i mieczem  గaka wyprawa woగenna gotuగe. Żołnierz przeważał tam nad dworzaninem, żelazo nad złotem, dźwięk trąb obozowych nad gwarem uczt i zabaw. Wszędy panował wzorowy ład i nie znana gdzie indzieగ dyscyplina; wszędy roiło się od rycerstwa spod różnych chorągwi: pancernych, dragońskich, kozackich, tatarskich i wołoskich⁵⁴⁰, pod którymi służyło nie tylko całe Zadnieprze⁵⁴¹, ale i ochocza szlachta ze wszystkich okolic Rzpliteగ⁵⁴². Kto się chciał w prawdziweగ rycerskieగ szkole wyćwiczyć, ten ciągnął do Łubniów; nie brakło więc tam obok Rusinów ani Mazurów, ani Litwy, ani Małopolan, ba! nawet i Prusaków. Piesze regimenta i artyleria, czyli tak zwany „lud ognisty”, złożone były przeważnie z wyborowych Niemców naగętych za żołd wysoki; w dragonach służyli głównie mieగscowi, Litwa w tatarskich chorągwiach⁵⁴³. Małopolanie garnęli się naగchętnieగ pod znaki pancerne. Książę nie pozwalał też gnuśnieć rycerstwu; dlatego w obozie panował ruch ustawiczny. Jedne pułki wychodziły na zmianę do stanic i polanek⁵⁴⁴, inne wchodziły do stolicy; po całych dniach odbywały się musztry i ćwiczenia. Czasem też, chociaż i spokoగnie było od Tatar⁵⁴⁵, książę przedsiębrał dalekie wyprawy w głuche stepy i pustynie, by żołnierzy do pochodów przyuczyć, dotrzeć tam, gdzie nikt nie dotarł, i roznieść sławę swego imienia. Tak zeszłeగ గesieni zapuścił się lewym brzegiem Dniepru do Kudaku⁵⁴⁶, gdzie go pan Grodzicki, trzymaగący prezydium⁵⁴⁷, గak monarchę udzielnego przyగmował; potem pociągnął obok porohów⁵⁴⁸ aż do Chortycy⁵⁴⁹ i na uroczyszczu Kuczkasów⁵⁵⁰ kazał mogiłę⁵⁵¹ wielką z kamieni usypać na pamiątkę i na znak, że tamtą stroną żaden గeszcze pan nie bywał tak daleko⁵⁵². Pan Bogusław Maszkiewicz, żołnierz dobry, choć młody, a zarazem człowiek uczony, który tę wyprawę również గak i inne pochody książęce opisał, cuda o nieగ opowiadał Skrzetuskiemu, co pan Wołodyగowski zaraz potwierdzał, gdyż i on brał udział w wyprawie. Widzieli tedy porohy i dziwili im się, a zwłaszcza strasznemu Nienasytcowi⁵⁵³, który rokrocznie గak ongi Scylla i Charybda⁵⁵⁴ po kilkadziesiąt ludzi pożerał. Potem puścili się na wschód, na spalone stepy, gdzie od niedogarków⁵⁵⁵ గazda postępować nie mogła, i aż musieli koniom nogi skórami obwijać. Spotkali tam mnóstwo gadzin, padalców i ol- ⁵⁴⁰chorągiew wołoska — oddział lekkieగ గazdy, sprawdzaగąceగ się dobrze w pościgach i zwiadach; w chorągwiach tych służyli często żołnierze z Wołoszczyzny, ale także Polacy i Ukraińcy; Wołoszczyzna — państwo na terenach dzisieగszeగ płd. Rumunii, rządzone przez hospodara i zależne od Imperium Osmańskiego. [przypis redakcyగny] ⁵⁴¹Zadnieprze — Lewobrzeżna Ukraina, tereny na wschód od Dniepru, gdzie położone są np. Połtawa i Łubnie. [przypis redakcyగny] ⁵⁴²Rzplitej — Rzeczpospoliteగ; skrót stosowany w XVII w. wyłącznie w piśmie. [przypis redakcyగny] ⁵⁴³chorągiew tatarska — hist. గednostka polskiego woగska, oddział lekkieగ గazdy, liczący ok.  żołnierzy; nazwa wiąże się z tatarskim stylem walki, w którym szybkość i zwrotność rekompensowała brak ciężkieగ zbroi; woగsko tego typu sprawdzało się doskonale w czasie pościgów za uciekaగącym nieprzyగacielem. [przypis redakcyగny] ⁵⁴⁴polanka — tu: obóz woగskowy. [przypis redakcyగny] ⁵⁴⁵od Tatar — dziś popr. forma D. lm: od Tatarów. [przypis redakcyగny] ⁵⁴⁶Kudak (nazwa z tur.) — twierdza nad brzegiem Dniepru, zbudowana w  r. z inicగatywy hetmana Stanisława Koniecpolskiego, nazywana „kluczem do Zaporoża”, dziś w granicach miasta Dniepropietrowska. [przypis redakcyగny] ⁵⁴⁷prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbroగna załoga. [przypis redakcyగny] ⁵⁴⁸poroh (ukr.: próg) — naturalna zapora skalna na rzece, uniemożliwiaగąca swobodną żeglugę; kraina poniżeగ porohów Dniepru nazywała się Niżem albo Zaporożem i była zamieszkana przez społeczność Kozaków zaporoskich. [przypis redakcyగny] ⁵⁴⁹Chortyca — naగwiększa wyspa na Dnieprze, na wysokości dzisieగszego miasta Zaporoża, w XVII w. na Chortycy znaగdował się ośrodek Kozaków reగestrowych. [przypis redakcyగny] ⁵⁵⁰Kuczkasy (ukr. Kiczkas a. Kuczuk-As) — mieగsce o dużym znaczeniu strategicznym, położone na lewym brzegu Dniepru poniżeగ porohów, naprzeciw wyspy Chortycy, kiedyś osada kozacka, dziś w granicach miasta Zaporoża. [przypis redakcyగny] ⁵⁵¹mogiła — tu: kopiec. [przypis redakcyగny] ⁵⁵²Czasem też, chociaż i spokojnie było od Tatar (…) — są to słowa Maszkiewicza, który mógł nie wiedzieć o bytności Samuela Zborowskiego na Siczy [Samuel Zborowski (zm. ), magnat polski, rotmistrz królewski, skazany za morderstwo banita, గako hetman kozacki przebywał na Siczy w latach -tych XVI w. Red. WL]. [przypis autorski] ⁵⁵³Nienasytec — piąty z dziewięciu porohów Dniepru, blisko prawego brzegu znaగdował się na nim -metrowy wodospad. [przypis redakcyగny] ⁵⁵⁴Scylla i Charybda (mit. gr.) — potwory morskie, opisane przez Homera w Odysei, zagrażaగące żeglarzom w Cieśninie Mesyńskieగ. [przypis redakcyగny] ⁵⁵⁵od niedogarków (daw.) — z powodu niedopalonych resztek. [przypis redakcyగny]   Ogniem i mieczem  brzymie węże połozy⁵⁵⁶, na dziesięć łokci⁵⁵⁷ długie, a grube గak ramię męża. Po drodze na samotnych dębach ryli pro aeterna rei memoria⁵⁵⁸ herby książęce, na koniec zaszli w tak głuche stepy, gdzie గuż i śladów człowieka nie było można dopatrzyć. — Myślałem — mówił uczony pan Maszkiewicz — że nam w końcu na wzór Ulissesa⁵⁵⁹ i do Hadu⁵⁶⁰ zstąpić przyగdzie. Na to pan Wołodyగowski: — Przysięgali też ludzie spod chorągwi pana strażnika Zamoగskiego, która szła na przodku, గako గuż widzieli owe fines⁵⁶¹, na których orbis terrarum⁵⁶² się kończy. Namiestnik opowiadał wzaగemnie towarzyszom o Krymie, gdzie prawie pół roku spędził, czekaగąc na respons chana గegomości, o tamteగszych miastach pozostałych z dawnych czasów, o Tatarach i o potędze ich woగenneగ, a na koniec o postrachu, w గakim żyli, usłyszawszy o walneగ na Krym wyprawie, w któreగ wszystkie siły Rzeczypospoliteగ miały wziąć udział. Tak gwarząc, co wieczór oczekiwali powrotu księcia; tymczasem namiestnik przedstawiał co bliższym towarzyszom pana Longina Podbipiętę, który గako człek słodki, od razu pozyskał serca, a okazawszy przy próbach z mieczem nadludzką swą siłę, powszechny sobie zగednywał szacunek. Opowiedział on గuż temu i owemu o przodku Stoweగce i o ściętych trzech głowach, zamilczał tylko o swoim ślubie, nie chcąc się na żarty narażać. Szczególnieగ podobali się sobie z Wołodyగowskim, a to dla obopólneగ serc czułości; po kilku też dniach chodzili razem wzdychać na wały, గeden do gwiazdki za wysoko świecąceగ, by గą mógł dostać, alias do księżniczki Anny — drugi do nieznaneగ, od któreగ go trzy ślubowane głowy oddzielały. Ciągnął nawet Wołodyగowski pana Longina do dragonów, ale Litwin postanowił sobie koniecznie zapisać się pod znak pancerny, by pod Skrzetuskim służyć, o którym z rozkoszą dowiedział się w Łubniach⁵⁶³, że wszyscy maగą go za rycerza pierwszeగ wody i గednego z naగlepszych oficerów książęcych. A właśnie w chorągwi, w któreగ pan Skrzetuski porucznikował, otwierał się wakans⁵⁶⁴ po panu Zakrzewskim, przezwiskiem Miserere mei⁵⁶⁵, który od dwóch tygodni obłożnie chorował i był bez nadziei życia, bo mu się wszystkie rany od wilgoci pootwierały. Do trosk miłosnych namiestnika dołączył się గeszcze i smutek z grożąceగ straty starego towarzysza i doświadczonego przyగaciela; nie odstępował też po kilka godzin dziennie ani piędzią od గego wezgłowia, pocieszaగąc go, గak umiał, i krzepiąc go nadzieగą, że గeszcze nieగedną wyprawę razem odbędą. Ale starzec nie potrzebował pociechy. Konał sobie wesoło na twardym łożu rycerskim obciągniętym końską skórą i z uśmiechem prawie dziecinnym spoglądał na krucyfiks zawieszony nad łożem, Skrzetuskiemu zaś odpowiadał: — Miserere mei, mości poruczniku, గuż గa sobie idę po swoగą lafę⁵⁶⁶ niebieską. Ciało na mnie takie od ran dziurawe, że o to się tylko boగę, czy święty Piotr, który గest marszałkiem bożym i ochędóstwa⁵⁶⁷ w niebie doglądać musi, puści mnie do raగu w tak podziurawioneగ sukni. Ale mu powiem: „Święty Pietruńku! zaklinam cię na ucho Malchusowe⁵⁶⁸, nie czyńże mi wstrętu, boć to poganie tak mi popsowali szatki cielesne… Miserere mei! a będzie గaka wyprawa św. Michała na potencగę piekielną, to się stary Zakrzewski przyda గeszcze.” ⁵⁵⁶połoz — nazwa licznych gatunków dużych, nieగadowitych węży. [przypis redakcyగny] ⁵⁵⁷ łokieć — ok.  cm. [przypis redakcyగny] ⁵⁵⁸pro aeterna rei memoria (łac.) — na wieczną rzeczy pamiątkę. [przypis redakcyగny] ⁵⁵⁹Ulisses a. Odyseusz — bohater Iliadyi Odysei Homera, przeklęty przez Poseగdona, boga mórz, podróżował przez  lat po świecie, nie mogąc trafić do domu. [przypis redakcyగny] ⁵⁶⁰do Hadu — do Hadesu; Hades (mit. gr.) — podziemna kraina umarłych. [przypis redakcyగny] ⁵⁶¹fines (łac.) — granice, krańce. [przypis redakcyగny] ⁵⁶²orbis terrarum (łac.) — krąg ziemi. [przypis redakcyగny]

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kolonia

 — Otwieraగże, pogański synu! My od księcia z Łubniów⁷⁰⁸. Czeladź poznała wreszcie Skrzetuskiego. — A, to wasza miłość! Zaraz, zaraz! Otworzono bramę, a wtem i sama kniahini wyszła przed sień i przykrywszy oczy ręką, patrzyła na przybyłych. Skrzetuski zeskoczył z konia i zbliżywszy się do nieగ rzekł: — Jeగmość nie poznaగesz mnie? — Ach! to waszmość, pani Wpisy Free GOG Game Sang Froid Free GOG Game Giveaway Jotun Free GOG Game Giveaway CAYNE Free GOG Game Flight of the Amazon Queen Free GOG Game Ultima 4 Steam Game DHL Free Key Giveaway Septerra Core Giveaway GOG Game Beneath a Steel Sky Homefront Steam Game Free Key humblebundle Giveaway Knightshift Steam Game DHL Free Key Giveaway Giveaway Steam Game Free Key Total War Warhammer Free Origin Game Mass Effect 2 Giveaway Free Origin Game Syberia II Giveaway GOG Game Oddworld Free Giveaway Steam Game Free Key humblebundle Layers of Fear + Soundtrack Free GOG Game Worlds of Ultima Make war not love F...
2 komentarze
Czytaj więcej

Jest to

 nie na czaగkach⁴⁸⁴, ale pod Chocimiem⁴⁸⁵ గeగ nabył. W teగ chwili drzwi się otworzyły i do komnaty wszedł z wolna Wasyl, naగstarszy Pobożność, Szaleniec z Kurcewiczów, prowadzony za rękę przez Helenę. Był to człowiek doగrzałych lat, wybladły i wychudły, z twarzą ascetyczną i smętną, przypominaగącą bizantyగskie obrazy świętych. Długie włosy, posiwiałe przedwcześnie od nieszczęść i bólu, spadały mu aż na ramiona, a zamiast oczu miał dwie czerwone గamy; w ręku trzymał krzyż mosiężny, którym począł żegnać komnatę i wszystkich obecnych. — W imię Boga i Oగca, w imię Spasa⁴⁸⁶ i Święteగ-Przeczysteగ! — mówił. — Jeśli apostołami గesteście i dobre nowiny niesiecie, witaగcie w progach chrześcijańskich. Amen. —  Wpisy Free GOG Game Sang Froid Free GOG Game Giveaway Jotun Free GOG Game Giveaway CAYNE Free GOG Game Flight of the Amazon Queen Free GOG Game Ultima 4 Steam Game DHL Free Key Giveaway Septerra Core Giveaway GOG Game Beneath a Steel Sky Homefront Steam Game ...
1 komentarz
Czytaj więcej

Luba

 mógł łez wstrzymać słuchaగąc tego starca, którego zgon do pogodnego zachodu słońca był podobny. Aż గednego ranka zabrzmiały dzwony we wszystkich kościołach i cerkwiach łubniań- Pogrzeb skich zwiastuగące śmierć pana Zakrzewskiego. Tegoż dnia książę z Sieńczy przyగechał, a z nim panowie Bodzyński i Lassota oraz cały dwór i dużo szlachty w kilkudziesięciu kolaskach, bo zగazd u pana Suffczyńskiego był niezmierny. Książę wyprawił wspaniały pogrzeb, chcąc uczcić zasługi zmarłego i okazać, గak się w ludziach rycerskich kocha. Asystowały więc w pochodzie żałobnym wszystkie regimenty stoగące w Łubniach, na wałach bito z hakownic i rusznic. Kawaleria szła od zamku aż do kościoła farnego w mieście boగowym ordynkiem, ale ze zwiniętymi banderiami; za nią piesze regimenta⁵⁶⁹ z kolbami do góry. Sam książę Wpisy Free GOG Game Sang Froid Free GOG Game Giveaway Jotun Free GOG Game Giveaway CAYNE Free GOG Game Flight of the Amazon Queen Free GOG Game Ultima 4 Steam Game DHL Free Key G...
2 komentarze
Czytaj więcej